Fangagisting.

Nýlega skrapp ég til borgar óttans með fjölskyldunni.  Það er alltaf góð tilfinning að koma til Reykjavíkur, sérstaklega í miðbæinn.  Svona eins og að koma í heimsókn til fullorðinnar uppáhalds frænku.  Allt svo kunnuglegt, sumt frábært og annað ekki svo frábært.  Að vanda grét veðurstofan af gleði og lognið í Reykjavík var á mikilli siglingu. 

Það sem upp úr stendur í þessari ferð var þó hvorki veður eða færð, hvað þá sífellt þyngri umferð í borginni eða nýjasta hipp og kúl miðbæjarins, heldur Borgarfjörðurinn.  Eins og margir hef ég komið þangað oftar en ég hef tölu á, en sjaldnast stoppað og litið í kring um mig, hvað þá farið út úr bílnum nema þá rétt til að taka bensín.  Nú bar svo við að ég og fjölskyldan gistum eina nótt í Borgafirðinum á leið okkar suður.  Við sérstakar aðstæður verð ég að segja. Í ágætu húsi sem ég hirði ekki um að nafngreina frekar, en ég frétti seinna að það hýsti nokkra kræfa drauga.  Hvort sem það voru nú draugarnir eða hugsunarleysi okkar og gestgjafanna fór það svo, að þegar við ætluðum út í Bogrfirskt vorið með blámistri og hlýju um morguninn komumst við hvergi. Við vorum læst inni.  Í þessu ágæta húsi hagaði svo til að lykla þurfti til að opna allar dyr bæði að innan og utan.   Ný voru góð ráð dýr, eftir að hafa leitað að lykli um allt hús, gáfumst við upp. Hringdum í gestgjafana og báðum þá endilega að koma og hleypa okkur út.   Til að gera málið aðeins dramatískara skrifuðum við hjálp og sos stórum stöfum á blað sem við settum út í gluggann sem snéri að þjóðveginum. Enginn stoppaði, kannski sást hjálparbeðin ekki nógu vel frá veginum, kannski var öllum sama.  Á endanum var okkur þó bjargað þegar gestgjafarnir renndu í hlað með koddafarið enn í andlitinu og stírurnar í augunum. Komu með það mikilvægasta, lykilinn að húsinu.

Þetta var skemmtilegt ævintýri og við hlógum mikið bæði innilokuð og seinna.  Það verður samt að viðurkennast að þó við höfum haft það fínt í vistinni, og þó við vissum að lykillinn væri á leiðinni var okkur innst inni ekki alveg sama.  Við gistum ekki í heimleiðinni.

 

Athugasemdir

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 10.6.2007 kl. 09:43]

Þetta er eins og úr skáldsögu eftir Stephen King.
Þið hafið ekki bara reint að tala við draugana, það hefði verið góður leikur.
Í alvöru hafið þið ekki skoðað Borgarfjörðinn? þá eigið þið mikið eftir. 
Næsta sumar "sko" þá eruð þið búin að jafna ykkur á þessari ferð, pantið þið bara bústað í viku "það eru ekki allstaðar draugar" og skoðið ykkur um, Borgarfjörðurinn er stórkostlegur.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 10.6.2007 kl. 12:42]

Vá maður, ég hefði orðið skíthrædd um að það kviknaði í eða eitthvað, ég er með svona innilokunarkennd.  Þannig að þessi ágæta gisting um ekki henta mér.  Flottur pistill annars eins og þín er von og vísa Matthildur mín.